Toen ik dit schilderde, was het overlijden van mijn moeder bijna twee jaar geleden. Op dat punt was er nog steeds veel verdriet, maar met meer ups en downs. Sommige periodes dacht ik minder aan haar en op andere momenten voelden mijn moeder en mijn verdriet weer heel actueel.
Tijdens een meditatie zag ik haar wegwandelen en werd ik opnieuw door verdriet overspoeld. Ik had een sterk verlangen om dat beeld uit mijn meditatie te schilderen. Ik ben geen natuurtalent dus het was een grote uitdaging om dit realistisch op papier te krijgen. Toch is het me enigszins gelukt om mijn moeder herkenbaar af te beelden. Haar kapsel, haar kledij, haar figuur... Ik begon ook voor het eerst met schaduwen en het mengen van kleuren te experimenteren. De achtergrond moet een bakstenen muur voorstellen. Een verwijzing naar het feit dat ze in een stad woonde. Als ik bij haar op bezoek ging, wandelde ze meestal mee tot aan de auto. Daar namen we dan telkens afscheid. Soms reed ik niet meteen weg, maar keek ik haar na terwijl ze terug naar haar huisje wandelde.
Nu moest ik ermee leven dat het afscheid voorgoed was. Ik zou haar alleen nog maar zien wegwandelen...
Bij het schilderij hoort deze tekst:
Comentarios